Tile Stove Setter

​

Wszystko zaczęło się dawno temu od Abomination - zespołu, który założyliśmy razem z Tomkiem i Adamem. Graliśmy w MDK-u na Warszawskiej. Ja - gitara elektryczna, Tomek - perkusja, Adam - bas. Muzyka raczej ciężka, coś w stylu grunge. Po raczej krótkim epizodzie z zespołem postanowiłem sam zająć się tworzeniem muzyki. W 1996 powstaje Tile Stove Setter czego wynikiem jest płyta "Please don't go" - 17 utworów w klimacie chill out lub inaczej, elektronica z elementami gitary elektrycznej i podkreślający się w tle bas. W tle słychać loopy perkusji, efekty gitarowe: kaczka i inne.

​

Kolejna Płyta "Yellow Pieces" rok 1999 - 13 utworów, które ciężko jednoznacznie zakwalifikować - to już nie jest do końca estetyka easy listening, przywołana na pierwszym albumie. Widać tu inspirację drum&bass, dzwięków chill out oraz elementy melodyjnej gitary. Ciekawa i wciąż bardzo Tile Stove Setter płyta.

 

2000 to rok "Last day of love". W utworze tytułowym gościnnie Maciej Szymanowicz - vocal. (Nagranie w Studiu Hertz) - zupełnie, jak poprzednie płyty, zbudowana na skrajnościach. Mroczna i posępna, a paradoksalnie w jakiś sposób niosąca nadzieję. Pełna poszarpanych, niepokojących elektronicznych dźwięków, zarazem wypełniona melancholijnymi melodiami.

 

Następnie w roku 2002 - "The best of". Na płycie jest wiele utworów z wcześniejszych płyt + nowe utwory m.in.: "Forgive me", "Phases of the moon", "Heart attack". Hipnotyczne dźwięki, rozpuszczają mocne beaty - nawet w tak mocno rytmicznym utworze jak "Willpower". Nastrój tego krążka w niczym nie ustępuje medytacyjnemu, obrazowemu "Last day of love" z 2000 r., a wartość prezentowanej tu muzyki jest tym większa, że tworzyłem ją bogatszy o nagromadzone przez kilka lat doświadczenia.

​

​

​

​

​

​

​